Strona o wojnach XX Wieku

Gość

Ci co mówią, że "Szeregowiec Ryan" jest najlepszy to oglądneli góra 2 dobre filmy wojenne Razz

Ostanio Snajper 1 szedł w telewizji Very Happy

Z bratem oglądałem miesiąc temu 3 i zarąbista 8)
A co do "Tajemnicy Twierdzy Szyfrów" to ciekawe czemu Jorg czekał na egzekucje tej kobiety a nie odrazu strzelał jak jeszcze pierwszego nie zdjeli

Gość

co z tego że kompania braci jest serialem ale w porównaniu do szeregowca rayana jest filmem genialnym

Gość

Przecież nawet co tak chwalicie tajemnice twierdzy szyfrów to przecież to też serial jest Very Happy

a dla Kompani Braci serial to wielki plus dlatego iż dzięki temu film jest dużo dłuższy Smile

Gość

ale jak leci w telewizji to trzeba czekać i czekać

Gość

właśnie jak pierwszy raz oglądałem to brak przez tydzień tego filmu mnie zabijał

Gość

Serial dobry, lecz... dziwnie się ogląda film gdzie Niemcy po polsku gadają Razz

Gość

u mnie stalingrad
wróg u bram
pearl harbor

rayan podjerzdza mi fantastyką

Gość

A jeśli chodzi u mnie to
Wróg u bram
Tajemnica Twierdzy Szyfrów
Złoto dla zuchwałych

Żeby nie było niedomówień SZEREGOWCA RYANA nie oglądałem, by nikt nie mówił, że jak mogłem tego nie wsadzić na pierwsze miejsce... ;(

Gość

Gość

Dla mnie lepszym filmem od ,,Szeregowca Rayana" i ,,Wróg u Bram" jest ,,Talvisota

Talvisota to po fińsku ''zimowa wojna''. Pekka Parikka stworzył na ekranie wielką narodową epopeję wojenną, opowiadając ze szczegółami, jak wybuch II wojny światowej wyglądał w Finlandii.

Tomasz Raczek

Oto film jakiego od lat boleśnie brakuje polskiemu kinu: opowieść o froncie wschodnim II wojny światowej jesienią 1939 roku, czyli o radzieckim uderzeniu dokonanym w czasie, gdy Hitler wyruszał na podbój Europy. Oczy świata skierowane były na III Rzeszę i właśnie dlatego Stalin mógł rozpocząć swoją nie mniej krwawą wojnę niejako w cieniu Hitlera. W historii Polski słynny "cios w plecy" stał się bolesnym symbolem, o którym przez kilkadziesiąt lat po zakończeniu wojny, w czasach istnienia bloku państw socjalistycznych, do którego należała Polska, nie wolno było mówić. Do tego stopnia, że nazwa miejscowości Katyń, w której Rosjanie masowo mordowali polskich oficerów, stała się słowem zakazanym, nigdy niewypowiadanym na głos. Co tak naprawdę stało się w Katyniu, próbujemy wyjaśnić do dziś, zmagając się z utrudnieniami stawianymi historykom przez władze rosyjskie. Wiemy wiele, ale ciągle za mało. Nade wszystko jednak nigdy nie zobaczyliśmy tego na własne oczy. Film o Katyniu jest bez wątpienia wielkim i nieuniknionym wyzwaniem dla kina polskiego, którego ciągle nie potrafi się ono podjąć.

Może więc Talvisota pomoże w uświadomieniu sobie, jak ważne to zadanie. Talvisota to po fińsku "zimowa wojna". Pekka Parikka stworzył na ekranie wielką narodową epopeję wojenną, opowiadając ze szczegółami jak wybuch II wojny światowej wyglądał w Finlandii. Tam była to wojna ze Stalinem, który tuż po uderzeniu Hitlera na Polskę wysunął żądanie, by Finlandia oddała Związkowi Radzieckiemu dużą część swego terytorium - Karelii. Finowie odmówili i... stanęli do walki w obronie ojczyzny. Nie byli do niej przygotowani. Ich armia była nieliczna, słaba i źle wyposażona. Przypominała raczej pospolite ruszenie niż siłę wojskową zdolną wygrywać bitwy. Fińscy chłopcy zostawiali swoje rodziny i szli do armii, za całe wyposażenie dostając czasem tylko biało-niebieskie kokardy (symbol narodowy).

Przeciwko nim stanęła pięćdziesięciokrotnie liczniejsza armia radziecka! Rozpoczynał się pojedynek Dawida z Goliatem. Talvisota opowiada tę historię ze skandynawskim umiarem i zarazem świadomością nieefektownego heroizmu swoich żołnierzy. Ich codzienne życie i umieranie w okopach jest tutaj pokazane tak zwyczajnie, jak lot zestrzelonego w locie ptaka: bez niepotrzebnego trzepotu, bez krzyku, bez rozterek. Owa zwyczajność i brak jakiegokolwiek romantyzmu walki (do czego przyzwyczaiły nas wielkie dzieła "polskiej szkoły filmowej") przypomina tak wybitne osiągnięcia wojennego kina, jak "Szeregowiec Ryan" Stevena Spielberga czy "Cienka czerwona linia" Terrence'a Malika.

Talvisota z całą pewnością jest filmem wybitnym, choć obejrzenie tej historii wymaga od widza dobrej woli, bo reżyser unika hollywoodzkich chwytów dramaturgicznych, do jakich przyzwyczaiło nas kino amerykańskie i nie stara się uatrakcyjnić obrazu wojny efektownymi scenami. Co prawda dzięki licznym scenom batalistycznym film przypomina wizualnie monumentalny fresk wojenny, ale nic tu nie zostało zrobione dla efektu i po to, by wywołać wrażenie. Wydaje się, że nadrzędną ideą reżysera stało się pokazanie tej wojny taką, jaka była naprawdę.

To właśnie dlatego z piersi polskiego widza wyrywa się podczas oglądania Talvisoty bolesne westchnienie: oto dzieło jakiego nam tak bardzo brakuje, byśmy mogli odzyskać narodową równowagę i zamknąć wreszcie za sobą niedokończone rozdziały ubiegłowiecznej wojny. Zobaczyć, jak było naprawdę, przeżyć, oniemieć z przerażenia i... doznać w rozrachunkach z sąsiadami oczyszczenia.

Radzieckie uderzenie na Finlandię nastąpiło w listopadzie 1939 roku. Kapitulację ogłoszono w marcu roku następnego. Horror zimowej wojny trwał niecałe pięć miesięcy. Dzięki temu filmowi nigdy nie zostanie zapomniany.

Gość

moim ulubionym filmem jest Żelazny Krzyż po prostu bije bajeczki w stylu rayana i innych wrogów u bram na głowe
na 2 miejscu jest Wojna Zimowa

Gość

daj screna i jakas recenzje tego filmu albo sam napisz o czym jest i wlasne refeleksje bierz przyklad ze strzelca tak zrobil posta o swojim filmie ze szczeze zachecil i zrobil mi smaka na tego filma:)

Gość

No to zrobie ci jeszcze większego Razz

film do nabycia w lepszych kioskach i Empikach w cenie średniej pizzy. A w święta wyszła wersja reżyserska dłuższa o ponad godzine.

Gość

A ten "Talvisota" ciekawie się sądząc po jego tematyce. Z reguły rzadko (lub raczej w ogóle) nie kręci sie filmów o wojnie Finlandii z ZSRR... A szkoda Sad

Gość

To już nie chodzi o tematyke. Równie dobrze mogli by zrobić o walce Kirgisztanu z Zimbabwe (taki joke Laughing

). Chodzi o wykonanie. Dla przypomnienia film powstał w 1989 roku. Wielu z furowiczów wtedy na świecie nie było! A porównajcie sobie ze współczesnymi filmami. Szeregowiec Rayan powala sceną lądowania na Omaha, to fakt, ale później? Ujdzie. A Wróg u Bram? Jedna porządna scena batalistyczna. Z czego Niemców i tak nie za bardzo widać (około 10 chłopa z widocznymi jedynie hełmami + jeden transporter) a Stukasy wykonane komputerowe. A w Talvisocie? W wersji reżyserskiej jest scena pokazująca ostateczny szturym Rosjan na Linie Marenchaima z wykorzystaniem... UWAGA!! ponad 500 statystów, kilkunastu czołgów i pojazdów opancerzonych oraz 5 bombowców i 4 myśliwców. Do tego przestrzeń na jakiej wykonano ujęcie. Co jak co, ale jeszcze długo nie powstanie film mogący się równiać z ,,Wojną Zimową".
Czapki i hełmy z głów Very Happy