Strona o wojnach XX Wieku

Gość

Abwehra (niem. Abwehr) - nazwa niemieckiego wywiadu i kontrwywiadu wojskowego w latach 1921-1944.

Krótka historia wywiadu niemieckiego

W ramach przygotowań kanclerza Bismarcka do wojny z Francją rozbudowano i zreorganizowano niemiecką służbę informacyjno-wywiadowczą. Dokonał tego Wilhelm Stieber (zwany König der Spürhunde), który kierował tą służbą w latach 1866-1871. Dzięki tysiącom szpiegów na terenie Francji i dokładnym informacjom armia niemiecka odniosła błyskotliwe zwycięstwo.
Dalszy rozwój wywiadu armii nastąpił na początku XX wieku. Koordynował go płk Walter Nicolai, będący od 1912 dowódcą całej służby wywiadowczej (Sekcja III B Sztabu Generalnego). Rozbudował on sieć wywiadowczą i dywersyjno-sabotażową na terenie krajów bedących celami ataku niemieckiego.

Oprócz działającego wywiadu armii w owym czasie utworzono odrębne wywiady marynarki wojennej, Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeszy oraz kontrwywiad Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

Utworzenie Abwehry

Abwehra powstała w styczniu 1921 roku jako departament Reichswehrministerium. Nazwa wywodzi się od centrali Abwehrgruppe der Reichswehr, utworzonej w styczniu 1921 r. pod kierownictwem mjr. Friedricha Gemppa i zakonspirowanej w Oddziale Statystyki Urzędu Wojskowego.

Skład wydziału był bardzo skromny: 2-3 oficerów sztabowych, 4-7 oficerów pomocniczych-urzędników, kilka sekretarek-maszynistek. Oprócz tego przy dowództwach wszystkich 7 okręgów wojskowych utworzono placówki departamentu w składzie: oficer sztabowy, oficer pomocniczy, maszynistka.

Zakazy traktatu wersalskiego

Po zakończeniu I wojny światowej Niemcom, zgodnie z postanowieniami traktatu wersalskiego, zabroniono prowadzenia wywiadu o charakterze ofensywnym, służba ta więc miała m.in. zwalczać obce szpiegostwo, sabotaż, a także chronić wojsko przed próbami zamachów i agitacją wywrotową.

Zadania

Oprócz zadań kontrwywiadowczych Abwehrze przypadła w udziale istotna funkcja prowadzenia wywiadu ofensywnego przeciwko Polsce i Czechosłowacji, natomiast wobec Wielkiej Brytanii, Francji i Belgii ograniczono się do defensywy.

Struktura Abwehry

Abwehrguppe obejmowała 2 referaty: Ost i West, w których działały 3 piony:

* wywiadowczyZentrum für Nachrichtenwesen der Bundeswehr
* wywiadu radiowego
* kontrwywiadu

Działania przeciwko Polsce

Spośród 8 ekspozytur terenowych aż 5 prowadziło wywiad wojskowy przeciwko Polsce, były to:

* I - Abwehrstelle w Królewcu (działająca także przeciwko Związkowi Radzieckiemu i państwom bałtyckim)
o Z placówkami i posterunkami m.in w Elblągu, Olsztynie, Ełku, Iławie, Kwidzynie i Malborku.
* II - w Szczecinie
o Z placówkami w Bytowie, Koszalinie i Pile.
* III - Berlin - Ost w Berlinie, z filią we Frankfurcie nad Odrą
* IV - w Dreźnie
* VIII - we Wrocławiu
o Z placówkami w Bytomiu, Legnicy, i Opolu.

Działania przeciwko Zachodowi

Do rozpracowania Francji, Belgii i Holandii wykorzystywano na zachodzie Europy tylko dwie ekspozytury:

* V - w Stuttgarcie
* VI - w Münster

Utworzenie OKW, i reorganizacja

W 1938 roku zlikwidowano Ministerstwo Wojny, które zastąpiło Oberkommando der Wehrmacht (OKW), w tym samym roku ówczesny szef Abwehry kmdr Wilhelm Canaris dokonał znacznej reorganizacji w strukturach Abwehry, które wyglądały następująco:

Wydział Zagraniczny

Wydział ten utrzymywał łączność między Naczelnym Dowództwem Wehrmachtu (OKW) a Ministerstwem Spraw Zagranicznych.

Zajmował się również:

* nadzorem nad ataszatami niemieckimi za granicą i obcymi w Niemczech
* informował o sprawach wojskowych i politycznych w prasie zagranicznej
* opracowywał problemy zagraniczne, którymi interesowało się dowództwo Wehrmachtu
* prowadził sekcję zajmującą się zaopatrywaniem niemieckich okrętów wojennych na pełnym morzu
* prowadził biuro problemów prawa międzynarodowego związanych z wojskowością, które zajmowało się korzystnym dla Niemiec interpretowaniem miedzynarodowych konwencji

Wydział Centralny

Wydział ten pełnił funkcję sztabu Abwehry. Należały do niego sprawy administracyjne: zarządzanie, finanse, problemy prawne. Nadzorował i prowadził również centralną kartotekę osób o poglądach opozycyjnych i lewicowych, oraz kartotekę dla obywateli państw obcych, którzy narazili się rządowi niemieckiemu.

Szefem wydziału był gen. Hans Oster.

Wydział I

Wydział ten był najważniejszym wydziałem Abwehry - dostarczał materiałów wywiadowczych będących podstawą do planowania kampanii wojennych.

Posiadał następujące sekcje:

* I H (Heer) - zajmowała się rozpoznaniem wojsk lądowych obcych armii
o I H West (Obce Amie Zachód) - wywiad na Stany Zjednoczone i Wlk. Brytanię
o I H Ost (Obce Armie Wschód) - wywiad na ZSRR, podwydział ten miał siedzibę w pobliżu Mikołajek, a jego szefem był płk Eberhard Kinzel, a następnie Reinhard Gehlen
* I L (Luft) - zajmowała się rozpoznaniem sił powietrznych, lotnisk i obrony przeciwlotniczej
* I T (Technik) - rozpoznanie techniki bojowej, broni i sprzetu
* I LT (Lufttechnik) - rozpoznanie techniki lotniczej, przmysłu samolotowego i jego zasobów surowcowych
* I M (Marine) - marynarka wojenna, bazy morskie, porty, przemysł okrętowy
* I Wi (Wirtschaft) - gospodarka i przemysł zbrojeniowy innych krajów
* I G - produkcja fałszywych dokumentów
* I Ht - łączność radiowa z agentami za granicą

Oprócz tego Wydział I nadzorował zagraniczne placówki Abwehry oraz prowadził własne laboratoria.

Dowódcą Wydziału I był płk Hans Piekenbrock.

Wydział II

Do zadań Wydziału II należały:

* dywersja i sabotaż na tyłach wroga
* zakłócanie łączności i komunikacji
* dezorganizowanie oporu
* wywoływanie walk wewnętrznych i powstań
* tworzenie i wspieranie działań V kolumny
* zamachy na przywódców politycznych
* wojna psychologiczna

Wydziałowi temu podlegały jednostki "Brandenburg".

Dowódcą Wydziału II był do 1939 mjr Helmuth Groscurth, a do końca wojny ppłk Erwin von Lahousen.

Wydział III

Wydział III zajmował się między innymi kontrwywiadem, zapobieganiem sabotażowi i podsłuchem radiowym.

Dzielił się na sekcje:

* III W (Wehrmacht) - zwalczała szpiegostwo i sabotaże w wojsku, sianie defetyzmu i niewiary w zwycięstwo
* III Z - zwalczała szpiegostwo i sabotaż w sektorze cywilnym, współpracowała z Gestapo i SD. Posiadała własny organ wykonawczy - Geheime Feld-Polizei
* III Wi (Wirtschaft) - działała w przemyśle, głownie zbrojeniowym, nadzorując pracowników niemieckich i robotników przymusowych
* III Kgf (Kriegsgefangenen) - działała w obozach jenieckich

Wydziałem III dowodził do wojny mjr Rudolf Bamler, a później gen. mjr Franz von Bentivegni.

Przyłączenie do SS

18 lutego 1944 roku Adolf Hitler podpisał dekret powołujący do życia jednolitą niemiecką służbę wywiadowczą, pod kierownictwem szefa SS, Heinricha Himmlera, wywiad wojskowy został wcielony do SS. Canaris został zdymisjonowany, a wielu oficerów Abwehry zostało aresztowanych pod zarzutem spisku antyhitlerowskiego.

Szefowie Abwehry

płk Friedrich Gempp 1921-1927
mjr Gunther Schwantes 1927-1929
ppłk Ferdinand von Bredow 1930-1932
kontradm. Conrad Patzig 1932-1934
adm. Wilhelm Canaris 1935-1944

____________________
ŹRÓDŁO - WIKIPEDIA

Toldo

Lepiej nie będę mówił co się stało z Canarisem

Gość

umarł szybko, chodź nie koniecznie "szybko" umierał... Hitler sie na nim zemścił z całą swoja okrutnością

Toldo

godzinę umierał dusili go na strunie fortepianowej bądź lince lnianej potem okazało się, że żył i jeszcze raz aż umarł, a na końcu obcieli mu dłonie i stopy. Obecnie jest uznawany w Niemczech za bohatera

Gość

Bohatera???? Ciekawe. Chociaż w pewnej części słusznie, bo w pewnym stopniu przeciwstawił się Hitlerowi poprzez swe rzekome kontakty z aliantami...

Toldo

No tak samo jak Claus von STaufenberg i Erwin Rommel

Gość

wobec rommla fuhrer byl bardzo laskawy ;p kazal mi sie zastrzelic zamaiasr dlugo umierac zachowujac wszystkie honory jego rodzina dostala marszalkowska rente , a on byl rozglaszany jako bohter nie ujawniajac ludziom jego zdrady

Toldo

Gość

A on gdzie czasem nie połknął truciznę????

Gość

No właśnie też tak sądze, że trucizna.